z/EL/e/ELE
K/anıyor yüreğim için için sessiz bir feryatla,
Enkazındayım dimdik ayakta duran acı hakikatlerin.
U/mutlu dünlerin gölgesi üzerinde c/anın,
Anılar zihnimde z/EL/z/ELE, hayalini kuruyorum güzel günlerin.
Dursaydı Zaman -04:17-
Enkaz, kurtarma, ses, temas, yaşam koridoru, umke, ambulansss…
Uzayıp gidebilir bu kelime dizisi, daha yüzlercesini sıralayabiliriz hepsi de birbirinden önemli olan yaşanılan afete, on ilimizi yerle bir ederken canım Türkiyemi tek yürek dimdik ayağa kaldıran depreme dair.
Afad, Kızılay, STK’lar, Mehmetcik, polis, madenciler, doktorlar,itfaiyeciler,pilotlar, uluslararası destek, belediyeler, gönüllüler, bağışçılar, yardım, tır, sıcak yemek, çay, çadır…
06 Şubat gecesini sabaha bağlamaya çalışırken zaman, 04:17 keşke dursaydı hayat o an. Teker teker bıkmadan, yorulmadan, durmadan kaybettiğimiz canları, geride kalan gözü yaşlı, nine, dede, hala, teyze, amca, dayı, abla, abi, baba, anne ille de bebekleri uyandırsam, kucaklasam, sırtlasam bin bir emekle yaptıkları, aldıkları, yuva olsun diye kurdukları yaşamlarının üzerine yıkılacak evlerden çıkartsam.
Birlik, destek, vefa, kardeşlik, empati, yardımlaşma, farkındalık, sevgi, umut…
Durup düşünüyorum da kaç yarayı sarmadı, kaç enkazdan el ele çıkmadı bu millet dilinde dua, gönlünde tam teslim olmuş imanla. Acıyor bir yanımız hem de çok, göz yaşımız akıyor ki en fazla içimize o bile yürek yangını söndüremiyor tamam. Ulusal hatta evrensel biz yas bu her insan bir dünya, her can taşırken ayrı bir mana on binlercesini yitirdik, hayata gözlerini yeni açmış meleklerimizle nineleri, yarınlara dair hayalleri taptaze olan gencecik körpeleri, baba ile evladını, yavrusuna canı pahasına siper olmuş anaları yan yana gömdük hepimiz acımızla kalbimize.
…
Depreme ailesi ile Hatay’da yakalanıp sonrasında hep birlikte bir hayır severin kendilerine geçici süreyle tahsis ettiği evde yaşlı anne babası ve kardeşiyle düzen kuran Fatma’nın mektubunu okurken depremin ilk günden itibaren sahada olan Deniz Feneri ve tüm STK’lar ile can siperhane görev yapan kamu personelimize ithafen yazdığım ve girizgahını paylaştığım yazım geldi aklıma. Allah böyle acılar yaşatmasın inşallah bir daha ve her türlü zorlukta kenetlenen milletimizin engin gönlüne zeval vermesin.
Fatma Kardeşimiz şimdi yeni bir yuva kurmanın, hayatını gönüldaşı ile birleştirmenin arefesinde ve az kaldı düğün gününe ama tüm hazırlığı, çeyizi enkazda kalınca mahsun biraz.
Mutluluklar dilerken kendisine biz kız tarafıyız el birliğiyle tamam ederiz çeyizini sözünü verdik. Zelzelenin acılarını unutturup mutluluğu çoğaltmaya, bir genç kızın hayallerini EL ELE gerçekleştirmeye davetlisiniz.
