Yağmurun Suçu Yok!
Y/anıyoruz özlemle,
Dünün o unutulmaz günlerini.
Günün düne yelken açmış saatlerinde,
Ve b/ağlıyoruz düne günle,
Bir martı çığlığı d/inletmekte,
Gelincik tarlalarında s/üzülüp,
Uçsuz bucaksız deryaların vardığında sahillerine.
Eskiden gelen mektuplarda en sık rastladığımız cümlelerin başında geliyordu. “Çatımız yok, pencerelerimiz naylon kaplı, evimiz ha yıkıldı ha yıkılacak vs…” Ne şikayet ne isyandı bu haykırışlar. Yaşamın tam da orta yerinde yok olası yokluğun kuşattığı hayatların yalın kılıç var olabilme mücadelesiydi sadece. Karanlıkların en zifirisinde kaybolmuş bir çift gözün aydınlığın her zerresine duyduğu hasretti bu ve şimdilerde azalsa da yok olmuş değil.
İşte bu hasreti dindirmek, sırf çatısı aktığı için farkında bile olmadan hasım ilan edilen yağmurun suçsuzluğunu ispatlamak hatta onu tekrar sevdirmek umuduyla bu sürdü ve devam ediyor bu gayretli koşuşturma.
Daha yağmura küs, çatısı naylon, kapısı ve camı kırık, mutfağı, banyosu ve hatta hiç evi olmayan haneler var. Onlar hayat mücadelesinde yarıda kalmışlar, bedenlerinde engelleri aşacak güç, yollarına ışık tutacak dost kalmamış olanlar da bir omuz verecek gönüldaş aramakta.
Bu yolda yorulmadan devam ediyoruz çünkü, her evin ışığı yanıp, bacası tütsün, yağmurla küslükler bitsin istiyoruz.
Ve biliyoruz, ”Bu yolda bizimlesiniz, kimsesizlerin kimsesi olmak için.”
Bu sefer seksenlik çınar, Hatun annemiz için haydi bir tuğlada siz bağışlayın diyoruz. Evini, yalnızlığını uzun uzadıya anlatmayacağız zira kapısında yolumuzu g/özlediği evinden kesitler söze hacet bırakmamakta.
Hatun Anneyi bize ileten bir eğitim zanaatları ve uzaktan akraba çınarla. Gönlü razı olmamış ki nasıl olsun belki bir kış daha orada kalsa Allah bilir ama soğuktan baharı görmesi zor. Hem çevreden, hem okulundan, hem farklı okul ve illerde görev yapan nazının geçtiği meslektaşlarından güzel bir imece başlatmış. İlk kazmayı vurmadan son olarak da bizim kapımızı çaldılar, “Eksik çok” diyerek.
Durmayın dedik, oralara erken iner kış, durmayın biz yetişiriz size kar düşmeden yeni yuvasına girsin yeter ki Hatun Anne.
